Nigdy wcześniej nie zastanawiałem się, jak to by było, gdyby pewnego dnia, lekarz oznajmił mi, że został mi miesiąc życia. Podejrzewam, że nikt się nie zastanawia nad czym takim, dopóki nie przeżyje pewnych rzeczy, lub póki nie będzie miał styczności z osobami, które właśnie taka informacje otrzymały.
Ciężko sobie wyobrazić ile tacy ludzie mogliby jeszcze przeżyć, jakie mają pozostawić marzenia, których już najpewniej nie zrealizują. Co wtedy czują ich najbliżsi, lub oni sami.
Nikt nie myśli o takich sprawach, aż nie dosięgną jego samego. Wiem z własnego doświadczenia. Pamiętam, kiedy dołączyłem jako wolontariusz, do akcji "Mam Marzenie", aby zdobyć więcej punktów, do zgłoszenia na studia. Miałem tylko pomagać, spełniać marzenia osób, którym zostało na prawde nie wiele czasu. Wydawało się takie proste i niezobowiązujące. Wtedy jednak, jeszcze nie spodziewałem się, że ta fundacja, całkowicie zmieni mój światopogląd.
Nie sądziłem, że dzięki niej poznam chociażby jedna osobę, na której zacznie mi zależeć, jednak będę musiał ją stracić.
Od autorki:
I jak wam się podoba prolog?
To będzie mój pierwszy blog z męskiej perspektywy, ale jestem dobrego strasznie pozytywnie nastawiona ^_^
~Wasza Victoria ♡ ~
